FX.co ★ Chleb za miliardy i jajka zamiast pieniędzy: rekordowe hiperinflacje w historii

Hiperinflacja odnosi się do wzrostu cen o 50% miesięcznie lub więcej. Przy ponownym obliczaniu dziennych stawek inflacja w Wenezueli w 2018 roku była „tylko” nieco wyższa niż 1%. Ale w rzeczywistości ceny rosły znacznie szybciej, ponieważ na początku 2018 roku inflacja była szacowana na tysiące procent w ujęciu rocznym. Hiperinflacja doprowadziła do tego, że znaczniki cenowe w sklepach często nie są wywieszane, ponieważ ceny mogą w ciągu dnia znacznie wzrosnąć. Ludzie i organizacje zaczęli używać do płacenia jajka (mają dużo białka).

Sześć przypadków rekordowej hiperinflacji - w naszej galerii zdjęć. Dane, w przeciwieństwie do wskaźnika Wenezueli (dla roku), są obliczane dla miesiąca z wysokimi stopami inflacji dla konkretnego kraju.

Chiny, 1949 r. Wzrost cen o 14% dziennie

Hiperinflacja rozpoczęła się w 1947 roku. Jej szczyt miał miejsce w kwietniu 1949 roku - miesięczny wzrost cen wyniósł 5070%. Hiperinflacja spowodowana była wojną domową. Chińska partia narodowa, Kuomintang, zaczęła drukować więcej pieniędzy, aby sfinansować koszty konfliktu zbrojnego z partią komunistyczną. Doprowadziło to do hiperinflacji.

Co 3-5 dni ceny się podwajały. Ceny różnych produktów i żywności wzrosły setki tysięcy razy. Drukowane pieniądze stały się tylko makulaturą. Co zmusiło ludzi do używania ryżu do rozliczeń. Później Chiny wprowadziły juana, a do 1955 roku inflacja zaczęła słabnąć.

Grecja, 1944 r. Wzrost cen o 18% dziennie

Grecka gospodarka bardzo ucierpiała w czasie okupacji podczas II Wojny Światowej. W rezultacie produkcja rolna spadła, co doprowadziło do poważnych niedoborów żywności, a niższe podatki przyczyniły się do inflacji. Chociaż wzrost cen nie był tak silny, jak na powojennych Węgrzech czy w Niemczech, Grecja potrzebowała więcej czasu, aby osiągnąć przynajmniej jakąś stabilność w gospodarce.

Grecy zaczęli wydawać drachmy w ciągu 4 godzin. Wcześniej mieszkańcy kraju przechowywali banknoty drachmy średnio przez 40 dni. Zgodnie z tabelą hiperinflacji opracowaną przez ekonomistów Steve'a Hanke'a i Nicholasa Cruz'a, ceny podwajały się co 4,3 dnia, najwyższa miesięczna stopa hiperinflacji wynosiła 13 800% w październiku 1944 roku.

Niemcy, 1923 r. Wzrost cen o 21% dziennie

Najsłynniejszy przypadek inflacji w historii. Po I Wojnie Światowej w 1918 roku Niemcy pogrążyły się w wysokich długach i reparacjach. Rząd postanowił drukować marki, aby kupić twardą walutę i spłacić długi. Z taką samą szybkością, z jaką drukowano marki, ich wartość spadła. Ceny podwajały się co 3,7 dnia. Szczyt miesięcznej inflacji odnotowano w październiku 1923 roku - 29 500%.

Cena bochenka chleba, który w styczniu 1923 roku wynosił 250 marek, wzrosła w listopadzie do 200 miliardów marek. Banknoty zaczęto wykorzystywać zamiast surowców do rozpalania pieców, a zamiast tapet do wklejania ścian. Pensja nie mieściła się w walizce, a ludzie próbowali wydać pieniądze w dniu, w którym je otrzymali, ponieważ następnego dnia traciły swoją wartość.

BBC przywołuje wspomnienia osoby, która zostawiła walizkę z pensją bez opieki, następnie walizkę ukradziono, a pieniądze zostawiono. Inny mężczyzna pojechał po nowe buty do Berlina, ale po przyjeździe wystarczyło mu pieniędzy tylko na filiżankę kawy i bilet autobusowy do domu. Pod koniec 1923 roku rząd wprowadził rentmarkę, która została wyposażona w pola uprawne. Ceny wróciły do normy, a wierzyciele Niemiec zgodzili się na restrukturyzację płatności wojskowych.

Jugosławia, 1994 r. Wzrost cen o 65% dziennie

Do 1992 roku tylko Serbia i Czarnogóra pozostała w Jugosławii. Skarb został wyczerpany przez konflikty i utratę rynku krajowego. Rząd zaczął drukować pieniądze. Niekontrolowane wydatki rządowe, korupcja i sankcje ONZ w 1992 i 1993 roku pogorszyło problem. Szczyt hiperinflacji nastąpił w styczniu 1994 roku - 313 miliony procent.

Ceny rosły co 34 godziny. Mieszkańcy kraju musieli wydawać pieniądze natychmiast po ich otrzymaniu, niektórzy kupowali towary na sąsiednich Węgrzech. Sytuację z cenami zaostrzyła nieskuteczna kontrola, w wyniku której prawie wszystkie instytucje państwowe nie były w stanie pracować, a mieszkańcy opłacać rachunków na czas, ponieważ pieniądze szybko traciły na wartości.

Aby dojść do porozumienia w sprawie zakończenia sankcji, serbski przywódca Slobodan Milosevic przyjął nową walutę, "nowy dinar", wspartą rezerwami złota.

Zimbabwe, 2008 r. Wzrost cen o 98% dziennie

W 1980 roku Zimbabwe uzyskało niepodległość, po czym wprowadzono nową walutę, szacowaną na około 1,25 USD. Na początku 2000 roku prezydent Mugabe, pod pretekstem reformy rolnej, usankcjonował „czarny podział”: ziemie etnicznych Europejczyków zostały wywłaszczone na korzyść etnicznych Zimbabweńczyków. Ponadto w 2002 roku wystąpiły konsekwencje amerykańskich i europejskich sankcji przeciwko Zimbabwe w sprawie gospodarki kraju.

W 2007 roku właściciele domów zaczęli pobierać opłaty w artykułach spożywczych: pokój kosztował 10 kg kukurydzy i 2 kg mąki chlebowej, 4 litry oleju, 10 paczek papieru toaletowego i 2 kg cukru. W 2008 roku dziesięć bananów kosztowało 10 milionów dolarów Zimbabwe. Wartość banknotów spadła tak bardzo, że zaczęto ich używać jako zakładki lub naklejki.

W listopadzie 2008 roku inflacja osiągnęła 79 miliardów procent, ceny podwajały się co 25 godzin. Bochenek chleba w stolicy kosztował 200 miliardów dolarów. W tym samym roku władze postanowiły przejść na dolary amerykańskie, co ustabilizowało sytuację.

Węgry , 1946 r. Wzrost cen o 207% dziennie

Najgorszy przypadek hiperinflacji odnotowano na Węgrzech. W 1927 roku w celu ustabilizowania sytuacji po I wojnie światowej i ograniczenia inflacji kraj wprowadził jednostkę monetarną - pengö. Wielki kryzys mocno dotknął sektor gospodarczy na Węgrzech, a rosnący dług publiczny zmusił Bank Centralny do zdewaluowania waluty w celu pokrycia wydatków.

Na początku II Wojny Światowej sytuacja w kraju była prawie katastrofalna. Bank Centralny był prawie całkowicie pod kontrolą rządu, pieniądze drukowano bez ograniczeń

W trakcie inflacji ceny podwajały się co 15 godzin. Szczyt został osiągnięty w lipcu 1946 roku - 41,9 biliarda procent. Jedynym wyjściem było wprowadzenie nowej waluty - forinta.

Kiedy dokonano tego w sierpniu 1946 roku, łączna liczba wszystkich węgierskich banknotów w obiegu wynosiła tysiąc dolarów amerykańskich.