FX.co ★ Przerwa na kawę w różnych krajach świata

Tradycja robienia przerwy na kawę zrodziła się w mieście Stone w stanie Wisconsin pod koniec XIX wieku. Jako pierwsze taką przerwę zrobiły żony norweskich osadników. W 1880 r. miejscowi założyli festiwal Stoughton Coffee Break, który od tego czasu odbywa się corocznie. Pan American Coffee Bureau spopularyzowało spotkania kawowe. Od 1936 roku Amerykanie zaczęli robić sobie przerwę na kawę podczas negocjacji biznesowych. Z biegiem czasu tradycja ta przeniosła się do Europy. Na Rosję ta tradycja rozprzestrzeniła się pod koniec lat 90. XX wieku.

Szwecja

W Szwecji przerwa w pracy przy filiżance kawy nazywana jest „fiką”. Organizowana jest w biurach, na uczelniach, w szkołach przynajmniej 2 razy dziennie na 10-30 minut i już dawno przekształciła się w rytuał, w którym picie kawy jest ważne, ale opcjonalne.

Szwedzi piją ją z kawałkiem ciasta, bułką cynamonową, ciasteczkami z kawałkami czekolady lub pikantnymi przekąskami, często dodając do napoju alkohol.

„Fika” pozwala uczynić przerwy wyjątkowymi: rozwija kreatywność, umiejętności społeczne, tworzy więzi między ludźmi, zapobiega samotności, usuwa bariery w pracy, zapobiega zmęczeniu psychicznemu, a także ogranicza potrzebę długiego odpoczynku.

USA

W przeciwieństwie do Szwecji, w Stanach Zjednoczonych celem robienia przerwy jest wzrost wydajności. Przerwy na kawę szeroko rozpowszechniły się po tym, jak związki zaczęły dawać pracownikom odpoczynek w ciągu dnia roboczego. Przerwę na kawę w Ameryce zwyczajowo robi się co 1-1,5 godziny, ponieważ nie ma tu specjalnej przerwy. Tutaj popularne są lekkie przekąski, napoje z naturalnych ziaren w papierowych kubkach (tylko 2-3 rodzaje). Jednak praca lub negocjacje nie są przerywane.

Turcja

W tym gorącym kraju miejscowi lubią zaskakiwać gości „przepisem starego Maura”, który łączy w sobie niepasujące do siebie składniki. Oprócz klasycznej zamiany cukru na miód w espresso, praktykuje się tu również czosnek. Częstym zjawiskiem po degustacji jest ożywiona dyskusja w gronie miłośników kawy.

Wietnam

Wietnamski napój kawowy od dawna przekształcił się w rodzaj kawowego deseru. Nowe składniki dają mu gęstą konsystencję, kremowy smak i słodycz. Jego podstawowymi składnikami są również żółtko, cukier i mleko skondensowane.

Finlandia

Nieważne, w jakich warunkach planujesz urządzić sobie przerwę na kawę – w podróży czy w domu. Finalny produkt zachwyci Cię zarówno napojem, jak i deserem w jednej filiżance. Wystarczy na dnie pojemnika wyłożyć ser Lapland, a następnie zalać go gorącą świeżo paloną kawą. Gdy produkt zaczyna się topić, napój nabiera kremowego smaku. Ilość sera można zmieniać.

Austria i Niemcy

Podczas drugiego śniadania (od 10 do 11 rano) miejscowi preferują naturalny napój, któremu towarzyszy duża ilość przekąsek na osobnych talerzach.

Austriacy piją go powoli, rozmawiając z przyjaciółmi przy mocnej kawie ze śmietanką, czytając gazety. Jednocześnie na stole zawsze jest szklanka wody i bajgiel.

W Niemczech przerwy na kawę są krótkie. W godzinach pracy zwyczajowo robi się przerwę 2 razy dziennie na 5-10 minut. Niemcy piją kawę bez przerywania pracy i odpoczywają podczas obiadu.

Ameryka Łacińska

Przerwa popołudniowa, podczas której zwyczajowo pije się kawę, herbatę, gorącą czekoladę, alkohol, nazywana jest w Ameryce Łacińskiej merienda. W lecie gorące napoje zastępują koktajle i soki. Jako lekką przekąskę między obfitym lunchem a kolacją goście otrzymują pokrojone owoce, ciastka, jogurt.

Mieszkańcy Argentyny i Paragwaju piją mate lub herbatę ziołową z grzankami, bułeczkami mniej więcej o godzinie 17:00. Na stole zawsze jest miód, masło, dżem. Zazwyczaj piją latte z dużą ilością mleka - lagrima. W ciepłym mleku, ubitym w gęstą piankę, dodają kilka kropli orzeźwiającego napoju, uzyskując smak mleka z kawą.

Nowa Zelandia

Przerwa na kawę nazywana jest tutaj „smoko”. Pracownicy mają prawo 1-2 razy dziennie, w zależności od czasu pracy, odpocząć przy herbacie lub kawie, rozmawiając z kolegami. Zamiast jeść, Nowozelandczycy wolą palić papierosa. Naczynia, w którym podaje się orzeźwiający napój, są jadalne.

Etiopia

Etiopczycy nie lubią szybkich przerw na kawę i nie ograniczają się do 1 filiżanki. Ich buna tetu, co oznacza „picie kawy”, odbywa się 3 razy dziennie i trwa łącznie około 3 godzin. Przygotowanie i wypicie pachnącego napoju dla gospodyni to rytuał, dzięki któremu okazuje szacunek i życzliwy stosunek do gości. Kilka gatunków o różnej mocy wlewa się do bambusowych, ceramicznych lub porcelanowych kubków bez uchwytów, więc trzeba je trzymać za brzeg.

Hongkong

W Hongkongu podczas przerwy nauczysz się pić herbatę, kawę i mleko jednocześnie. To właśnie te składniki stanowią podstawę napoju kawowego w tym kraju. Aby podkreślić wyrafinowanie mieszanki, lokalni smakosze dodają do niej szczyptę pieprzu i kilka łyżek skondensowanego mleka.