George W. Bush (okres kadencji – 1989–1993 rr.)
Wśród amerykańskich liderów, którzy dwukrotnie zgłaszali swoją kandydaturę, jest George W. Bush, 41 prezydent Stanów Zjednoczonych. Okres kadencji George'a W. Busha wiąże się z operacją wojskową w Panamie, na Filipinach i w Zatoce Perskiej. Eksperci przypisują mu wpływ na upadek muru berlińskiego w 1989 roku. Jeśli chodzi o politykę wewnętrzną, szef Białego Domu nie dotrzymał słowa w wyborach i podpisał dokument o podwyższeniu podatków. W rezultacie w 1993 r. sympatie wyborców były po stronie demokrata Billa Clintona.
Jimmy Carter (okres kadencji – 1977–1981 rr.)
Ten przedstawiciel Partii Demokratycznej został 39 prezydentem Stanów Zjednoczonych. Za panowania J. Cartera stosunki sowiecko-amerykańskie gwałtownie się pogorszyły. Podczas jego prezydentury odbyła się rewolucja islamska w Iranie. W tym samym czasie szef Białego Domu sprawiał wrażenie osoby bliskiej ludziom. Odwiedził prowincjonalne miasta Stanów Zjednoczonych, gdzie zapoznał się z opinią publiczną. Jednak w tym czasie ceny ropy gwałtownie wzrosły, a bezrobocie i inflacja w Stanach Zjednoczonych wzrosły kilkakrotnie. W rezultacie szef Białego Domu przegrał z republikanem Ronaldem Reaganem.
Gerald Ford (okres kadencji – sierpień 1974 – styczeń 1977)
W 1974 roku zamiast emerytowanego Richarda Nixona stanowisko prezydenta objął Gerald Ford. Stał się jedynym amerykańskim przywódcą, który nigdy nie został wybrany w wyborach powszechnych. Krótkie panowanie J. Forda cechowało ocieplenie w stosunkach z ZSRR. Jednak w polityce wewnętrznej powstał poważny kryzys gospodarczy, porównywalny z okresem wielkiego kryzysu. Sytuacja nie sprzyjała J. Fordowi, więc amerykański lider przegrał wybory, przegrywając z demokratą Jimmy'm Carterem.
Herbert Hoover (okres kadencji – 1929–1933 rr.)
W historii politycznej Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku są też prezydenci, którym nie udało się zostać na drugą kadencję. Należy do nich republikanin Gerber Hoover. Na początku swoich rządów utworzył Federalną Administrację Rolną i miał zamiar przeprowadzić szereg reform. Jednak po krachu na giełdzie w 1929 r. w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się Wielka Depresja, która zniszczyła plany polityka. Do 1933 r. poziom produkcji przemysłowej w kraju wynosił 50% wcześniejszych wskaźników, a bezrobocie osiągnęło dramatyczne rozmiary. Kolejne wybory wygrał Demokrata Franklin Delano Roosevelt.
William Howard Taft (okres kadencji – 1909–1913 rr.)
Polityk William Howard Taft wygrał wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych, ale nie potrafił długo się utrzymać. Prezydencja U. G. Tafta odznaczała się rosnącą rolą państwa w gospodarce. W przeddzień wyborów prezydenckich F.D. Roosevelt zgłosił swoją kandydaturę, jednak republikanie wystawili swojego kandydata. Następnie Roosevelt stworzył „Partię Postępową” i wystawił swoją kandydaturę od niej. Wynik był nieoczekiwany: F.D. Roosevelt i W. G. Taft przegrali, a prezydentem został demokrata Woodrow Wilson.