FX.co ★ Najdłuższe gazociągi na świecie

Gaz ziemny jest wykorzystywany nie tylko do gotowania, ale także do ogrzewania domów, wytwarzania energii elektrycznej, wytwarzania różnych olejów i związków syntetycznych. Zmniejsza zależność od silnie zanieczyszczającego węgla i odgrywa ważną rolę w rozwoju regionów konsumenckich.

Nord Stream - 1224 km

Jest to najdłuższa podwodna trasa eksportu gazu na świecie. Łączy bezpośrednio Rosję z krajami Europy Zachodniej, przechodząc dnem Morza Bałtyckiego do brzegów Niemiec (Vyborg - Greifswald).

Pojemność dwóch gazociągów, z których jeden został oddany do użytku w 2011 r., a drugi w 2012 r., wynosi 55 miliardów metrów sześciennych gazu rocznie. Nowy gazociąg Nord Stream - 2, który prawie całkowicie odtwarza trasę, długość i pojemność projektową swojego poprzednika, zostanie oddany do użytku w najbliższej przyszłości.

Jamał - Europa - ponad 2000 km

Jamał - Europa jest jednym z dwóch rosyjskich gazociągów, które znajdują się w pierwszej dziesiątce. Przebiega przez cztery kraje - Rosję (402 km), Białoruś (575 km), Polskę (683 km) i Niemcy. Gazociąg, zbudowany w 1999 r., znacznie zwiększył nieprzerwane dostawy rosyjskiego gazu do Europy, osiągając pojemność projektową 32,9 miliarda metrów sześciennych rocznie w 2006 r.

Autostrada obejmuje 14 stacji sprężarek. Gazociąg rozpoczyna się od węzła transportu gazu Torzhok w regionie Tweru, a najbardziej wysuniętym na zachód punktem jest tłocznia "Malnov" koło Frankfurtu nad Odrą.

TransMed - 2475 km

Przez gazociąg transśródziemnomorski gaz ziemny z Algierii i innych regionów Afryki Północnej przechodzi przez Tunezję na Sycylię i dalej do północnych Włoch z odgałęzieniem do Słowenii. 96-kilometrowy odcinek od Sycylii do Tunezji biegnie wzdłuż dna Morza Śródziemnego, gdzie głębokość sięga 1500 m.

Pierwszy etap autostrady został zbudowany w latach 1978–1983, drugi w 1994 roku. Obecna przepustowość rurociągu przekracza 30 miliardów metrów sześciennych gazu ziemnego rocznie.

Iran - Turcja - 2577 km

Gazociąg ten, przechodzący z Tabriz przez Erzurum do Ankary, pierwotnie miał być częścią gazociągu Pars i łączyć europejskich konsumentów z głównym złożem gazu irańskiego South Pars, ale sankcje uniemożliwiły wdrożenie tego planu.

W tej chwili jego przepustowość wynosi 14 miliardów metrów sześciennych rocznie, a Iran miał szansę wejść na rynek europejski do 2020 r., eksportując tam do 20 (o łącznej zdolności eksportowej wynoszącej 35) miliardów metrów sześciennych gazu rocznie.

Rockies Express (REX) – 2702 km

Gigantyczny gazociąg wysokociśnieniowy Rockies Express, oddany do użytku w 2009 roku, składa się z trzech dużych nitek biegnących równolegle do siebie. Przebiega przez osiem stanów, od Gór Skalistych w Kolorado po Ohio.

REX, zbudowany w 2009 roku, stał się drugim co do wielkości gazociągiem eksportowym w Ameryce Północnej (po Tennessee). Przeppustowość rurociągu wynosi 37 miliardów metrów sześciennych gazu rocznie.

Boliwia - Brazylia - 3150 km

Boliwia - Brazylia jest najdłuższym gazociągiem w Ameryce Południowej. Składa się z dwóch gałęzi (pierwsza ma 1418 km długości, druga - 1 165 km), które zostały uruchomione w latach 1999–2000.

Rocznie około 11 miliardów metrów sześciennych niebieskiego paliwa wysyła się z pól gazowych w Boliwii do konsumentów w południowo-wschodnich regionach Brazylii.

Tennessee - 3300 km

Tennessee stał się pierwszym głównym gazociągiem w USA.

Został zbudowany w 1944 roku i teraz składa się z pięciu linii, przez które co roku od Zatoki Meksykańskiej przez stany Arkansas, Kentucky, Tennessee, Ohio i Pensylwanii do Wirginii Zachodniej, New Jersey, Nowego Jorku i Nowej Anglii są dostarczane do 22-25 miliardów metrów sześciannych gazu.

Urengoy - Użhorod - 4451 km

Ten główny gazociąg eksportowy został zbudowany w 1983 roku w celu dostarczania gazu ziemnego ze złóż na północy zachodniej Syberii do krajów Europy Środkowej i Zachodniej.

Gazociąg składający się z trzech odgałęzień przecina Ural i ponad 600 rzek, w tym Ob, Wołgę, Don i Dnipro. Spośród 42 stacji sprężania dziewięć znajduje się na terytorium Ukrainy, i mają 1160 km długości. Rzeczywista przepustowość rurociągu wynosi 28 miliardów metrów sześciennych gazu rocznie.

Azja Środkowa - Centrum (CAC) - 5000 km

Gazociąg Azja Środkowa - Centrum służy do tranzytu gazu ziemnego z Turkmenistanu - przez Uzbekistan, Kazachstan i Rosję - do krajów Dalekiego Zagranicza.

Dzięki współpracy tych krajów zwiększono przepustowość (do 80 miliardów metrów sześciennych gazu rocznie) oraz zwiększono niezawodność CAC.

Pierwsza część gazociągu została uruchomiona w 1967 r., do 1985 r. CAC był już złożonym systemem gazociągów, przechodzącym przez największe rzeki regionu (Amu-Daria, Wołga, Ural, Oka).

Turkmenistan - Chiny - ponad 7 tysięcy km

Poprzez gigantyczny system rurociągów Turkmenistan - Chiny, niebieskie paliwo z Azji Środkowej, przez Uzbekistan i Kazachstan, dostarczane jest do Chin.

Ten rurociąg zaczął funkcjonować w 2009 roku, a dziś jego pojemność wynosi około 65 miliardów metrów sześciennych gazu ziemnego rocznie. Bazą zasobów gazociągu są pola gazowe Południowy Iolotan-Osman i Dowletabad w Turkmenistanie.

Wschód - Zachód - 8 704 km

Gazociąg "Wschód-Zachód" przebiega przez prawie całe Państwo Środka, łącząc Basen Tarimski w Regionie Autonomicznym Sinciang-Uygur i Turkmenistanie z regionami leżącymi w deltach rzeki Yangtze i rzeki Perłowej.

Jest to największy i najbardziej złożony projekt w branży gazowej kraju: obejmuje 1 linię główną i 8 odgałęzień regionalnych przechodzących przez różne regiony geograficzne. Około 30 milionów metrów sześciennych niebieskiego paliwa jest transportowanych rocznie na 4 liniach rurociągu.